Kancelaria prawna Mecenat Warszawski
  • Home
  • Usługi
  • Zespół
  • Kontakt
  • Blog
Kancelaria prawna Mecenat Warszawski
  • Home
  • Usługi
  • Zespół
  • Kontakt
  • Blog
Author

admin

admin

Bez kategorii

Kiedy porwanie dziecka jest przestępstwem?

by admin 19/10/2020
written by admin

Artykuł dotyczy problematyki przestępstwa uprowadzenia i zatrzymania małoletniego poniżej 15 roku życia lub osoby nieporadnej, dokonanego wbrew woli osób mających prawo do opieki lub nadzoru. Szczególna uwaga zostanie jednak poświęcona sytuacji, w której osobą dopuszczającą się popełnienia czynu z art. 211 Kodeksu karnego jest jeden z rodziców małoletniego.

Czy uprowadzenie rodzicielskie jest karane?

Ostatnimi czasy w mediach coraz częściej poruszany jest temat uprowadzeń lub zatrzymań małoletnich dokonywanych przez jednego z rodziców dziecka. Nierzadko można spotkać się z opinią, iż polskie prawo karne nie zabezpiecza dobra dziecka w sposób wystarczający, co więcej w wielu przypadkach gwarantuje bezkarność rodzicom uprowadzającym lub zatrzymującym swoje dzieci, bez uzyskania zgody drugiego z opiekunów. Jednymi z częściej występujących przyczyn porwań rodzicielskich są m.in. nieumiejętność porozumienia rodziców, chęć zemsty czy ucieczka przed przemocą fizyczną lub psychiczną. Rodzice dopuszczając się wyżej wymienionego czynu często nie zdają sobie sprawy z konsekwencji jakie niesie on dla psychiki ich dziecka. W przypadku porwań rodzicielskich dzieci separowane są nie tylko od drugiego rodzica, ale także od dziadków, dalszej rodziny a nawet rówieśników. W tym kontekście bardzo często przywoływany jest tzw. Syndrom Gardnera, nazywany również zespołem oddzielenia od drugoplanowego rodzica. Najczęściej pojawiającymi przejawami są przyporządkowanie dziecka do alienującego rodzica oraz pod jego wpływem oczernianie odtrąconego rodzica.

Zasadniczo prawo polskie nie kryminalizuje czynu jakim jest porwanie rodzicielskie. Orzecznictwo Sądu Najwyższego, a także poglądy doktryny od wielu lat nie ulegają zmianie, utrzymując, iż rodzice mogą być podmiotem przestępstwa typizowanego w art. 211 k.k. jedynie w przypadku ograniczenia, zawieszenia lub pozbawienia władzy rodzicielskiej.

Definicja porwania rodzicielskiego.

Pojęcie to zostało zdefiniowane w Zarządzeniu nr 124 Komedy Głównej Policji z 4 czerwca 2012 r. i jest to „sytuacja, w której jedno z rodziców lub opiekunów posiadających pełną władzę rodzicielską bez woli i wiedzy drugiego z nich pod pretekstem krótkotrwałego pobytu wywozi lub zatrzymuje osobę małoletnią na stałe, pozbawiając tym samym drugiego rodzica lub opiekuna posiadającego pełną władzę rodzicielską możliwości utrzymywania kontaktu z małoletnim w przysługującym mu zgodnie z prawem zakresie”. Jak widać przepisy Zarządzenia definiują porwania rodzicielskie w sposób zawężający, kwalifikacji porwań rodzicielskich mogą podlegać jedynie sytuacje, w których żadnemu z rodziców nie została ograniczona władza rodzicielska.

Jakie są konsekwencje uprowadzenia dziecka przez rodzica?

W momencie, gdy narastające między rodzicami konflikty doprowadzają do porwania dziecka, kwestia jaką jest samo uprowadzenie lub zatrzymanie nie posiada charakteru kryminalnego i rozważana jest na gruncie prawa rodzinnego. Niemniej jednak konsekwencje jakie spotykają rodzica uprowadzającego lub zatrzymującego często są dla niego bardzo dotkliwe. Drugi z rodziców zgłasza zaginięcie dziecka, a tym samym uruchamia całą procedurę w zakresie ustalenia jego miejsca pobytu, a następnie ograniczenia lub nawet pozbawienia praw rodzicielskich oraz nakazu wydania małoletniego. Powyższe zawsze związane jest z niedogodnościami takimi jak obowiązek stawiennictwa na rozprawach sądowych.

Podsumowując, o uprowadzeniu dziecka penalizowanym przez przepisy prawa karnego można mówić tylko wtedy, gdy jeden z rodziców ma ograniczone prawa rodzicielskie przynajmniej w stopniu nie pozwalającym mu na podejmowanie decyzji o miejscu pobytu jego dziecka. Jako uprowadzenie będzie również traktowane zabranie dziecka spod opieki tego z rodziców, który złożył wniosek o zabezpieczenie przy nim miejsca pobytu dziecka podczas postępowania rozwodowego lub o separację, i do którego to wniosku sąd się przychylił.

Aleksandra Jaroszewska

19/10/2020 0 comment
0 FacebookTwitterPinterestLinkedinTumblrRedditStumbleuponWhatsappTelegramLINEEmail
Bez kategorii

„Pozew o zniesławienie”

by admin 19/10/2020
written by admin

…czyli kiedy warto wnieść prywatny akt oskarżenia, a kiedy wszcząć postępowanie przed sądem cywilnym w kontekście naruszenia dóbr osobistych.

Czym jest „pozew o zniesławienie”?

W języku potocznym często spotykamy się z określeniem „pozew o zniesławienie” w odniesieniu do środka prawnego, który chcemy zastosować wobec osoby, która dokonała wobec nas lub najbliższych nam osób pomówienia, obrażenia lub po prostu rozpowszechniała nieprawdziwe informacje na nasz temat naruszające np. nasze dobre imię lub renomę prowadzonego przedsiębiorstwa. Z takim samym określeniem spotkaliśmy się też niejednokrotnie w praktyce naszej Kancelarii. Warto więc od razu jasno zaznaczyć, że w polskim systemie prawnym nie występuje taka instytucja jak „pozew o zniesławienie”. Jest to określenie niepoprawne, błędnie łączące w sobie dwie drogi przeciwdziałania opisanym powyżej sytuacjom – drogę postępowania karnego oraz drogę postępowania cywilnego. 

Są to dwa niezależne sposoby ochrony praw osoby, która czuje, że została czyimś zachowaniem znieważona lub zostały naruszone jej dobra osobiste. Różnią się one sposobem wszczęcia postępowania, jego przebiegiem, jak również konsekwencjami grożącymi osobie naruszającej swoim zachowaniem porządek prawny. To do osoby, która zamierza dochodzić swoich praw na drodze sądowej należy wybór właściwej jej zdaniem drogi. Należy zwrócić również uwagę na to, że wszczęcie postępowania karnego nie wyklucza wszczęcia postępowania cywilnego i vice versa. 

Zniesławienie w postępowaniu karnym a ochrona dóbr osobistych w postępowaniu cywilnym

Zniesławienie jest przestępstwem skodyfikowanym w art. 212 Kodeksu karnego polegającym na pomówieniu innej osoby, grupy osób, instytucji, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Przestępstwo zniesławienia ścigane jest z oskarżenia prywatnego, co w praktyce oznacza, że z aktem oskarżenia do sądu występuje w tym przypadku nie prokurator, lecz bezpośrednio pokrzywdzony (tzw. prywatny akt oskarżenia). Warto przy tym zaznaczyć, że nie wyłącza to możliwości objęcia tego typu sprawy z urzędu przez prokuratora. W razie skazania za przestępstwo zniesławienia sąd może orzec nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, Polskiego Czerwonego Krzyża albo na inny cel społeczny wskazany przez pokrzywdzonego, co stanowi swoisty ekwiwalent odszkodowania lub zadośćuczynienia przewidzianych przepisami prawa cywilnego. Sprawcy przestępstwa zniesławienia grozi kara grzywny lub ograniczenia wolności, a w przypadku gdy  dopuści się on zniesławienia za pomocą środków masowego komunikowania, dodatkowo kara pozbawienia wolności do jednego roku. Prywatny akt oskarżenia kierowany jest do wydziału karnego odpowiedniego sądu, a przebieg postępowania podlega przepisom opisanym w Kodeksie postępowania karnego. 

W postępowaniu cywilnym natomiast możemy wystąpić z pozwem o naruszenie dóbr osobistych. Otwarty katalog dóbr osobistych został wskazany w art. 24 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. Tak jak wspominano, nie jest to katalog zamknięty, wobec czego praktyka wyrażona w orzecznictwie sądów stale wskazuje na nowe przykłady wartości uznawanych za dobra osobiste. Powód występując z pozwem o naruszenie dóbr osobistych może żądać od pozwanego zaniechania działań, które naruszają jego dobra osobiste. Może także żądać, żeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie (np. przeprosiny w wybranym przez powoda środku masowego przekazu). Na zasadach przewidzianych w Kodeksie cywilnym powód może również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.

Mateusz Lis
Aplikant radcowski

19/10/2020 0 comment
0 FacebookTwitterPinterestLinkedinTumblrRedditStumbleuponWhatsappTelegramLINEEmail

MEDIA SPOŁECZNOŚCIOWE

Facebook Instagram

NAJNOWSZE ARTYKUŁY

  • Kiedy porwanie dziecka jest przestępstwem?

  • „Pozew o zniesławienie”

Mecenat Warszawski.

Profesjonalne usługi prawnicze i doradcze. Wykwalifikowani prawnicy i radcy prawni. Sprawy cywilne oraz karne. Obsługa Klientów biznesowych i indywidualnych.

Ważne informacje

  • Polityka Prywatności
  • Ochrona danych osobowych
  • Ogólne warunki świadczenia obsługi prawnej

Dlaczego my

  • Usługi
  • Zespół
  • Blog

Kontakt

Adres:

Skwer Kardynała Stefana Wyszyńskiego 5/lok. 5,

01-015 Warszawa

Telefon:

+48 733 731 738

Email: kancelaria@mecenatwarszawski.pl

@2020 - Mecenat Warszawski. Wszystkie prawa zastrzeżone.
Opracowane przez Katarzynę Henel i Dariusz Goldmann