Zdecydowanie TAK.
Od dłuższego czasu w opinii publicznej słyszy się coraz głośniej o sprawach kredytów złotówkowych oraz o zawarciu w umowach kredytowych wskaźnika WIBOR mającego wpływ na comiesięczną ratę kredytu. Dla Państwa, którzy regularnie zapoznawali się z informacjami zawartymi w artykułach publikowanych przez Kancelarię Prawną Mecenat Warszawski Cieszkowska Dul Sp. k. znany jest mechanizm kształtowania wysokości raty kredytu w oparciu o wskaźnik WIBOR, którego regulacje umowne można uznać za abuzywne. Także w publikacjach przekazywane były informacje o wydanych przez Sądy zabezpieczeniach w procesach sądowych polegających na wyeliminowaniu wskaźnika WIBOR (jako elementu składowego raty odsetkowej) z raty kredytu na czas trwania procesu sądowego, co przełożyło się znacząco dla Kredytobiorcy na zmniejszenie wysokości tej raty.
Zdecydowanie pozytywną informacją jest, że jeden z Sądów rozpoznających sprawę kredytu złotówkowego, a konkretnie Sąd Okręgowy w Częstochowie w sprawie o sygn. I C 1226/23 zwrócił się do TSUE z pytaniem prejudycjalnym, czy art. 1 ust. 2 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że pozwala on na badanie postanowień umownych dotyczących zmiennego oprocentowania w oparciu o wskaźnik referencyjny WIBOR.
Dla Kredytobiorców jest to bardzo korzystana wiadomość. Należy mieć na uwadze, że TSUE jest niezależną od sądownictwa polskiego instytucją oraz niepodlegającą żadnym wpływom ze strony instytucji państwowych, czy sektora bankowego. Niewątpliwie orzeczenie TSUE będzie miało wpływ na kształtowanie się orzecznictwa polskich sądów w sprawach kredytów złotówkowych podobnie jak miało to miejsce w przypadku tzw. spraw „frankowych”, kiedy to TSUE w swoim orzecznictwie stanął po stronie Kredytobiorców.
Czy w przypadku spraw „wiborowych” będzie podobnie? Prawdopodobnie TAK. Z analizy umów jakie zostały przekazane do Kancelarii w celu dokonania ich analizy, duża większość zawierała niedozwolone klauzule umowne, które obecnie są przedmiotem pozwów w wytoczonych bankom sprawach. Nie może bowiem funkcjonować w państwie prawa taka zasada, że im większa rata odsetkowa (z uwagi na zwiększenie nie poziomu wskaźnika WIBOR) tym większy zysk banku. Dlatego tylko kwestią czasu było skierowanie przez Polski Sąd pytania prejudycjalnego do TSUE, co spotkało się już z ogromną krytyką sektora bankowego. Prawdopodobnie w obawie przed powtórzeniem się scenariusza jaki miał miejsce w odniesieniu do fali pozwów złożonych przeciwko bankom m.in. z uwagi na korzystne dla Kredytobiorców liczne orzecznictwo TSUE. Należy mieć dodatkowo na uwadze, że to właśnie TSUE miał największy wpływ na kierunek orzeczniczy w sprawach „frankowych”, który rozpoczął falę pozwów przeciwko bankom (przykład: Państwa Dziubak C – 260/18).
W odniesieniu do kredytów złotówkowych sektor bankowy nie powinien się spodziewać korzystnego dla siebie stanowiska TSUE !